Αν ήτανε να ξαναρθείς | An ítane na ksanarthis

Αν ήτανε να ξαναρθείς
εγώ θα το ‘χα νιώσει
η νύχτα θα ‘ταν πιο γλυκιά
δε θα ‘χε ξημερώσει

Μέσα στο μαύρο του καπνού
λίγο πριν γίνει αέρας
σκορπίσανε τα χρόνια μου
στο τέλειωμα της μέρας

Αλλού κοιμάται το κορμί
κι αλλού ξυπνάει η ψυχή σου
αυτό το δρόμο έμαθα
να περπατώ μαζί σου

Aν ήτανε να ξαναρθείς
εγώ θα το χα νιώσει
από το πρώτο σου φιλί
πως θα χες μετανιώσει

An ítane na ksanarthis
egó tha to ‘cha niósi
i níchta tha ‘tan pio glikiá
de tha ‘che ksimerósi

Mésa sto mavro tu kapnu
lígo prin gini aéras
skorpísane ta chrónia mu
sto télioma tis méras

Allu kimáte to kormí
ki allu ksipnái i psichí su
aftó to drómo ématha
na perpató mazí su

An ítane na ksanarthis
egó tha to cha niósi
apó to próto su filí
pos tha ches metaniósi