|
Όταν ρωτάω γιατί μείναμε μόνοι
το βλέμμα σου κενό,
αν πάλι πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη
αδύνατον κι αυτό,
χθες κοιτούσα τα ρούχα σου πάλι
και δάκρυσα ξανά,
αυτή η αγάπη μας έγινε πάλη,
δε βγάζει πουθενά.
Αν μ’ αγαπάς ξαναγύρισε
βρες ένα τρόπο και μίλησε
αν μ’ αγαπάς μην αργείς
κι έλα πάλι σ’ εμένανε.
Μια Κυριακή μαζί που είχαμε μόνο
συννέφιασε κι αυτή,
και δεν αξίζει να γεμίζει με πόνο
μι’ αγάπη δυνατή,
είναι παράλογο να είμαστε χώρια
αδύνατον κι αυτό,
χωρίς να βλέπω τα δικά σου τα μάτια
δεν θέλω πια να ζω.
Αν μ’ αγαπάς ξαναγύρισε,
βρες ένα τρόπο και μίλησε,
αν μ’ αγαπάς μην αργείς
κι έλα πάλι σ’ εμένανε.
|
Όtan rotáo giatí miname móni
to vlémma su kenó,
an páli prépi na zitísis singnómi
adínaton ki aftó,
chthes kitusa ta rucha su páli
ke dákrisa ksaná,
aftí i agápi mas égine páli,
de vgázi puthená.
An m’ agapás ksanagirise
vres éna trópo ke mílise
an m’ agapás min argis
ki éla páli s’ eménane.
Mia Kiriakí mazí pu ichame móno
sinnéfiase ki aftí,
ke den aksízi na gemízi me póno
mi’ agápi dinatí,
ine parálogo na imaste chória
adínaton ki aftó,
chorís na vlépo ta diká su ta mátia
den thélo pia na zo.
An m’ agapás ksanagirise,
vres éna trópo ke mílise,
an m’ agapás min argis
ki éla páli s’ eménane.
|
