Αν θυμάμαι καλά μου ‘χες πει ένα βράδυ
πως θα ρίξεις το φως στο δικό μου σκοτάδι
Αν θυμάμαι καλά μια απόφαση πήρες
να δεθούν σαν σχοινιά οι δικές μας οι μοίρες
Στάσου να δεις τι έχεις κάνει
αιμορραγώ κι έχω πεθάνει
αιμορραγώ και σ’ αγαπώ
Στάσου να δεις ποιον θα σκοτώσεις
κι όταν θα δεις θα μετανιώσεις
μα κι αν δε ζω εγώ θα σ’ αγαπώ
Αν θυμάμαι καλά την πιο κρίσιμη ώρα
μου ‘χες πει “είμαι εδώ μη φοβάσαι προχώρα”
Αν θυμάμαι καλά μου ζητούσες αγάπη
τώρα πια δε με θες και με βάζεις στην άκρη
Στάσου να δεις τι έχεις κάνει
αιμορραγώ κι έχω πεθάνει
αιμορραγώ και σ’ αγαπώ
Στάσου να δεις ποιον θα σκοτώσεις
κι όταν θα δεις θα μετανιώσεις
μα κι αν δε ζω εγώ θα σ’ αγαπώ
εγώ θα σ’ αγαπώ
|
An thimáme kalá mu ‘ches pi éna vrádi
pos tha ríksis to fos sto dikó mu skotádi
An thimáme kalá mia apófasi píres
na dethun san schiniá i dikés mas i mires
Stásu na dis ti échis káni
emorragó ki écho petháni
emorragó ke s’ agapó
Stásu na dis pion tha skotósis
ki ótan tha dis tha metaniósis
ma ki an de zo egó tha s’ agapó
An thimáme kalá tin pio krísimi óra
mu ‘ches pi “ime edó mi fováse prochóra”
An thimáme kalá mu zituses agápi
tóra pia de me thes ke me vázis stin ákri
Stásu na dis ti échis káni
emorragó ki écho petháni
emorragó ke s’ agapó
Stásu na dis pion tha skotósis
ki ótan tha dis tha metaniósis
ma ki an de zo egó tha s’ agapó
egó tha s’ agapó
|