Εγώ νομίζω πως εδώ
σ’ αυτή τη γη τη μαύρη
εκείνο ειν’ ομορφότερο
ό, τι ποθεί καθένας
Ξέρω, δεν είναι δυνατό
το τέλειο στον κόσμο να γίνεται
μα μοναχά το λίγο κυνηγάμε
Κι είναι απλό, πολύ απλό
όλοι να με νοήσουν
Εύκολη, πολύ εύκολη ειν’ η καρδιά του ανθρώπου
και θέλει να `χει στη στιγμή ό,τι ο νους του βάζει
Κι είναι απλό πολύ απλό
όλοι να με νοήσουν
Την Ανακτόρια μου λοιπόν
θυμήθηκα που λείπει
το αγαπημένο βήμα της
πεθύμησα κι ακόμα
τη λάμψη πάλι να `βλεπα
που `χει το πρόσωπό της
παρά τα όπλα των Λυδών
τ’ άρματα και τις μάχες
Ξέρω, δεν είναι δυνατό
το τέλειο στον κόσμο να γίνεται
μα μοναχά, το λίγο κυνηγάμε…
Κι είναι απλό, πολύ απλό
όλοι να με νοήσουν…
|
Egó nomízo pos edó
s’ aftí ti gi ti mavri
ekino in’ omorfótero
ó, ti pothi kathénas
Kséro, den ine dinató
to télio ston kósmo na ginete
ma monachá to lígo kinigáme
Ki ine apló, polí apló
óli na me noísun
Efkoli, polí efkoli in’ i kardiá tu anthrópu
ke théli na `chi sti stigmí ó,ti o nus tu vázi
Ki ine apló polí apló
óli na me noísun
Tin Anaktória mu lipón
thimíthika pu lipi
to agapiméno víma tis
pethímisa ki akóma
ti lámpsi páli na `vlepa
pu `chi to prósopó tis
pará ta ópla ton Lidón
t’ ármata ke tis máches
Kséro, den ine dinató
to télio ston kósmo na ginete
ma monachá, to lígo kinigáme…
Ki ine apló, polí apló
óli na me noísun…
|