Ένα όνειρο,
μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης Γης το χώμα,
βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο
κι απ’ τη ράχη του είδε τ’ ουρανού το χρώμα
Και η λήθη έγινε αλήθεια
γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια
τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι
γεύεται φλισκούνι, άγρια μέντα και ακούει αμόνι…
Ένα όνειρο,
μια ανάμνηση, και η αγάπη έχει βάλει τα καλά της
κλέφτες, αναχωρητές και άποροι
χώρεσαν μέσα στην άγια αγκαλιά της
Και η λήθη έγινε αλήθεια
γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια
τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι
γεύεται φλισκούνι, άγρια μέντα και ακούει αμόνι…
Ένα όνειρο,
μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης Γης το χώμα,
βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο
κι απ’ τη ράχη του είδε τ’ ουρανού το άγιο χρώμα
|
Έna óniro,
mia anámnisi fiteméni apó psilá stis Gis to chóma,
vríke i líthi éna áspro afrópsaro
ki ap’ ti ráchi tu ide t’ uranu to chróma
Ke i líthi égine alíthia
gémisan ksaná ta ádia stíthia
tóra i Persefóni páli sto balkóni
gevete fliskuni, ágria ménta ke akui amóni…
Έna óniro,
mia anámnisi, ke i agápi échi váli ta kalá tis
kléftes, anachorités ke ápori
chóresan mésa stin ágia agkaliá tis
Ke i líthi égine alíthia
gémisan ksaná ta ádia stíthia
tóra i Persefóni páli sto balkóni
gevete fliskuni, ágria ménta ke akui amóni…
Έna óniro,
mia anámnisi fiteméni apó psilá stis Gis to chóma,
vríke i líthi éna áspro afrópsaro
ki ap’ ti ráchi tu ide t’ uranu to ágio chróma
|