Κοίτα πόσος κόσμος ζει
βυθισμένος στην ασφάλεια, ασφάλεια
Οι διάδρομοι όλοι μια γραμμή
για μοναξιές που ζουν παράλληλα, παράλληλα.
Σε πείσμα όλου του κόσμου
Εσύ να μου μιλάς με τ’ όνειρο, με τ’ όνειρο
Να ψιθυρίζεις είμαι εδώ
και να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό.
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Ότι αισθάνθηκα ποτέ
κι ότι πιο βαθιά με χάραξε, με χάραξε
Μα δεύτερέ μου εαυτέ η
τόλμη σου ήταν που με άλλαξε, με άλλαξε
Σε πείσμα όλου του κόσμου
Εσύ να μου μιλάς με τ’ όνειρο, με τ’ όνειρο
Να ψιθυρίζεις είμαι εδώ
και να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Μιας και ήρθε η σειρά μου
σου λέω με τη σειρά μου
Ο χρόνος είναι λίγος
να αραδιάσω τα όνειρά μου
Να αφήσω δεν προφταίνω
τον καλύτερο τον στοίχο μου
Ούτε να ξεδιπλώσω
τον βρώμικο τον ήχο μου
Μονάχα αυτό θα πω
και βάλε το στο μυαλό σου
Ευχή μου είναι
να ‘μαι μόνο λίθος στο όνειρό σου
Και κάνε Θεέ μου
να είναι όμορφη αυτή η νυχτιά
Δεν θέλω μια απ’ τα ίδια
αλλά ανατρεπτικά
Έτσι κι αλλιώς για όνειρα μιλάμε
Όνειρα τραγουδάμε
και γύρω απ’ αυτά πάντα γυρνάμε
Χωράμε στα ατέλειωτα ταξίδια μας
ευχόμαστε κρυφά να φύγουμε
μεσ’ απ’ τα ίδια μας
Στα πεφταστέρια ελπίζουμε
ακόμα σαν παιδιά
Επάνω μας αλλάζουν όλα
μα όχι η καρδιά
Και κάνε Θεέ μου
να είναι όμορφη κι αυτή η νυχτιά
Δεν θέλω μια απ’ τα ίδια
αλλά ανατρεπτικά
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
|
Kita pósos kósmos zi
vithisménos stin asfália, asfália
I diádromi óli mia grammí
gia monaksiés pu zun parállila, parállila.
Se pisma ólu tu kósmu
Esí na mu milás me t’ óniro, me t’ óniro
Na psithirízis ime edó
ke na mu ksekollás ton uranó, ton uranó.
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na allázo óti zo
na ksipnó ke na spái to chthes tu kósmu
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na svíni o chrónos
T’ óniro pia, kóntra stin fthorá
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na allázo óti zo
na ksipnó ke na spái to chthes tu kósmu
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na svíni o chrónos
T’ óniro pia, kóntra stin fthorá
Όti esthánthika poté
ki óti pio vathiá me chárakse, me chárakse
Ma defteré mu eafté i
tólmi su ítan pu me állakse, me állakse
Se pisma ólu tu kósmu
Esí na mu milás me t’ óniro, me t’ óniro
Na psithirízis ime edó
ke na mu ksekollás ton uranó, ton uranó
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na allázo óti zo
na ksipnó ke na spái to chthes tu kósmu
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na svíni o chrónos
T’ óniro pia, kóntra stin fthorá
Mias ke írthe i sirá mu
su léo me ti sirá mu
O chrónos ine lígos
na aradiáso ta ónirá mu
Na afíso den profteno
ton kalítero ton sticho mu
Oíte na ksediplóso
ton vrómiko ton ícho mu
Monácha aftó tha po
ke vále to sto mialó su
Efchí mu ine
na ‘me móno líthos sto óniró su
Ke káne Theé mu
na ine ómorfi aftí i nichtiá
Den thélo mia ap’ ta ídia
allá anatreptiká
Έtsi ki alliós gia ónira miláme
Όnira tragudáme
ke giro ap’ aftá pánta girnáme
Choráme sta atéliota taksídia mas
efchómaste krifá na fígume
mes’ ap’ ta ídia mas
Sta peftastéria elpízume
akóma san pediá
Epáno mas allázun óla
ma óchi i kardiá
Ke káne Theé mu
na ine ómorfi ki aftí i nichtiá
Den thélo mia ap’ ta ídia
allá anatreptiká
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na allázo óti zo
na ksipnó ke na spái to chthes tu kósmu
Anatreptiká thélo pia na ksipnó ke na svíni o chrónos
T’ óniro pia, kóntra stin fthorá
|