Ανεμοστρόβιλος η αγάπη
και μας επέταξε ψηλά
εκεί που δε μας φτάνει μάτι
εκεί που η πίκρα είναι φευγάτη
και μόνο η καρδιά μιλά
Εσύ με έμαθες ν’ ανθίζω
και τ’ άρωμά μου να σκορπώ
να χάνομαι όταν σ’ αγγίζω
στα χείλη σου να συλλαβίζω
κάθε στιγμή πως σ’ αγαπώ
Ανεμοστρόβιλος το πάθος
χωρίς αρχή και τελειωμό
Είσαι το πιο σωστό μου λάθος
της κάθε σκέψης μου το βάθος
το αχ στον αναστεναγμό
Ανεμοστρόβιλος η αγάπη
μας πήγε στ’ ουρανού την άκρη
|
Anemostróvilos i agápi
ke mas epétakse psilá
eki pu de mas ftáni máti
eki pu i píkra ine fevgáti
ke móno i kardiá milá
Esí me émathes n’ anthízo
ke t’ áromá mu na skorpó
na chánome ótan s’ angizo
sta chili su na sillavízo
káthe stigmí pos s’ agapó
Anemostróvilos to páthos
chorís archí ke teliomó
Ise to pio sostó mu láthos
tis káthe sképsis mu to váthos
to ach ston anastenagmó
Anemostróvilos i agápi
mas píge st’ uranu tin ákri
|