Απόψε πάλι έχεις εξαφανιστεί
και όλα κρέμονται σε μια κλωστή
πάντα με σκότωνες και σου ’λεγα το ναι
αυτή τη πόρτα δε στην έκλεισα ποτέ
Απόψε μ’ έριξες μα εγώ θα σηκωθώ
σε τοίχους τέσσερις δε θα κλειστώ
στο κινητό σου σ’ εθνικές και σε στενά
θα βρεις μηνύματα που λένε άντε γεια
Άντε γεια εγώ φεύγω λοιπόν μακριά
μου ’χεις κάνει να ξέρεις πολλά
μα σου εύχομαι να ’σαι καλά άντε γεια
Άντε γεια μια ευαίσθητη είχα καρδιά
που την έριξες μες στο βοριά
όμως κάπου θα βρω μια στεριά άντε γεια
Απόψε θέλω μυστικά να εκραγώ
κι είναι καλύτερα να μη σε δω
τι ξημερώνει θα το μάθεις το πρωί
αυτό το τέλος δε το έχεις φανταστεί
Απόψε όλα στον καθρέφτη θα τα πω
θα βγω με φίλους μου και θα τα πιω
και ότι θα ’χεις από μένα τώρα πια
θα’ναι μηνύματα που λένε άντε γεια
|
Apópse páli échis eksafanisti
ke óla krémonte se mia klostí
pánta me skótones ke su ’lega to ne
aftí ti pórta de stin éklisa poté
Apópse m’ érikses ma egó tha sikothó
se tichus tésseris de tha klistó
sto kinitó su s’ ethnikés ke se stená
tha vris minímata pu léne ánte gia
Άnte gia egó fevgo lipón makriá
mu ’chis káni na kséris pollá
ma su efchome na ’se kalá ánte gia
Άnte gia mia evesthiti icha kardiá
pu tin érikses mes sto voriá
ómos kápu tha vro mia steriá ánte gia
Apópse thélo mistiká na ekragó
ki ine kalítera na mi se do
ti ksimeróni tha to máthis to pri
aftó to télos de to échis fantasti
Apópse óla ston kathréfti tha ta po
tha vgo me fílus mu ke tha ta pio
ke óti tha ’chis apó ména tóra pia
tha’ne minímata pu léne ánte gia
|