Άντε στο καλό
κι όσα ζήσαμε ας γίνουν αναμνήσεις,
σε παρακαλώ
μη σκεφτείς ξανά σ’ εμένα να γυρίσεις,
δρόμους καινούριους να γυρέψεις,
σ’ άλλες, να γείρεις, αγκαλιές,
φτάνει μονάχα να πιστέψεις
πως είναι ο έρωτας, πως είναι ο έρωτας τραγούδι
που κάθε στιγμή ξαναρχίζει μωρό μου.
Άντε στο καλό
κι όσα ζήσαμε ας γίνουν αναμνήσεις,
σε παρακαλώ
βρες το δρόμο σου και άντε στο καλό.
Άντε στο καλό,
όποιος ξέρει ν’ αγαπά δε μετανιώνει,
σε παρακαλώ
μη μου λες ότι ο έρωτας πληγώνει,
μες στης ζωής το πανηγύρι
δρόμοι ανοίγονται σωρό,
πιες ως τον πάτο το ποτήρι
γιατί είν’ ο έρωτας, γιατί είν’ ο έρωτας τραγούδι
που κάθε στιγμή ξαναρχίζει μωρό μου.
Άντε στο καλό
κι όσα ζήσαμε ας γίνουν αναμνήσεις,
σε παρακαλώ
βρες το δρόμο σου και άντε στο καλό.
|
Άnte sto kaló
ki ósa zísame as ginun anamnísis,
se parakaló
mi skeftis ksaná s’ eména na girísis,
drómus kenurius na girépsis,
s’ álles, na giris, agkaliés,
ftáni monácha na pistépsis
pos ine o érotas, pos ine o érotas tragudi
pu káthe stigmí ksanarchízi moró mu.
Άnte sto kaló
ki ósa zísame as ginun anamnísis,
se parakaló
vres to drómo su ke ánte sto kaló.
Άnte sto kaló,
ópios kséri n’ agapá de metanióni,
se parakaló
mi mu les óti o érotas pligóni,
mes stis zoís to panigiri
drómi anigonte soró,
pies os ton páto to potíri
giatí in’ o érotas, giatí in’ o érotas tragudi
pu káthe stigmí ksanarchízi moró mu.
Άnte sto kaló
ki ósa zísame as ginun anamnísis,
se parakaló
vres to drómo su ke ánte sto kaló.
|