Περνάμε μέρες θλιβερές,
νύχτες βαριές και σκοτεινές,
χίλιοι καημοί μας βασανίζουν,
μα οι καρδιές μας δε χωρίζουν.
Βήμα βήμα, βήμα βήμα
στη ζωή βαδίζουμε
και ο κόσμος αν χαλάσει
δε χωρίζουμε.
Η μοίρα φέρνεται σκληρή
κι είν’ η ζωή μας θλιβερή
κι αν η φτώχεια μας κουράζει,
πάντα για μας γλυκοχαράζει.
Βήμα βήμα, βήμα βήμα
στη ζωή βαδίζουμε
και ο κόσμος αν χαλάσει
δε χωρίζουμε.
Αλλού ανθούν τριανταφυλλιές,
αλλού οι μέρες οι καλές
κι όμως όταν με αγκαλιάζεις
στο φεγγάρι μ’ ανεβάζεις.
Βήμα βήμα, βήμα βήμα
στη ζωή βαδίζουμε
και ο κόσμος αν χαλάσει
δε χωρίζουμε.
|
Pernáme méres thliverés,
níchtes variés ke skotinés,
chílii kaimi mas vasanízun,
ma i kardiés mas de chorízun.
Oíma víma, víma víma
sti zoí vadízume
ke o kósmos an chalási
de chorízume.
I mira férnete sklirí
ki in’ i zoí mas thliverí
ki an i ftóchia mas kurázi,
pánta gia mas glikocharázi.
Oíma víma, víma víma
sti zoí vadízume
ke o kósmos an chalási
de chorízume.
Allu anthun triantafilliés,
allu i méres i kalés
ki ómos ótan me agkaliázis
sto fengári m’ anevázis.
Oíma víma, víma víma
sti zoí vadízume
ke o kósmos an chalási
de chorízume.
|