Ποια νύχτα πες μου σ’ έχει πάρει
και κλαίω κάθε δειλινό
δεν είσαι εδώ και το φεγγάρι
δε βγαίνει πια στον ουρανό
Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά
μη μου ζητάς ν’ αντέξω τη μαχαιριά
ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει
και που να βρω παρηγοριά
Ποια νύχτα μαύρη σ’ έχει κλέψει
και δε σε βρίσκω πουθενά
ποτάμι δάκρυα έχει βρέξει
από τα μάτια μου ξανά
Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά
μη μου ζητάς ν’ αντέξω τη μαχαιριά
ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει
και που να βρω παρηγοριά
|
Pia níchta pes mu s’ échi pári
ke kleo káthe dilinó
den ise edó ke to fengári
de vgeni pia ston uranó
Άnthropos ime fos mu ki écho kardiá
mi mu zitás n’ antékso ti macheriá
o chorismós pligóni san to kerí me lióni
ke pu na vro parigoriá
Pia níchta mavri s’ échi klépsi
ke de se vrísko puthená
potámi dákria échi vréksi
apó ta mátia mu ksaná
Άnthropos ime fos mu ki écho kardiá
mi mu zitás n’ antékso ti macheriá
o chorismós pligóni san to kerí me lióni
ke pu na vro parigoriá
|