|
Από μωρό
να θέλω, να ζητώ, να δείχνω το ένα
το γάλα, το νερό, τα τετριμμένα
στο σίγουρό σου σώμα ν’ ανεβώ
στα δάχτυλά σου να κουλουριαστώ
τ’ αγαπημένα
Από μωρό
το θέλω με μεγάλωσε εμένα
μια απαίτηση όλα τα κερδισμένα
μια μπάλα, ένα αμάξι, ένα στιλό
που σταματάει το έχω
και το ζω χάρη σ’ εσένα
Και τώρα που όλα τα μπορώ
χωρίς εσένα
τώρα που φτάνω το ψωμί και το νερό
τώρα πιο ανήμπορος απ’ όλους αγαπώ
απελπισμένα
Από μωρό
η επιθυμία με όρισε βαθιά μου
να θέλω και να θέλω τα υλικά μου
Κι όταν κοίταξα μόνος τον γκρεμό
αβάσταχτο του κόσμου το κενό
για τα φτερά μου
Και τώρα που όλα τα μπορώ
χωρίς εσένα
τώρα που φτάνω το ψωμί και το νερό
τώρα πιο ανήμπορος απ’ όλους αγαπώ
απελπισμένα
|
Apó moró
na thélo, na zitó, na dichno to éna
to gála, to neró, ta tetrimména
sto síguró su sóma n’ anevó
sta dáchtilá su na kuluriastó
t’ agapiména
Apó moró
to thélo me megálose eména
mia apetisi óla ta kerdisména
mia bála, éna amáksi, éna stiló
pu stamatái to écho
ke to zo chári s’ eséna
Ke tóra pu óla ta boró
chorís eséna
tóra pu ftáno to psomí ke to neró
tóra pio aníboros ap’ ólus agapó
apelpisména
Apó moró
i epithimía me órise vathiá mu
na thélo ke na thélo ta iliká mu
Ki ótan kitaksa mónos ton gkremó
avástachto tu kósmu to kenó
gia ta fterá mu
Ke tóra pu óla ta boró
chorís eséna
tóra pu ftáno to psomí ke to neró
tóra pio aníboros ap’ ólus agapó
apelpisména
|
