Βγήκε τ’ άστρο της αυγής
στο παράθυρο της γης
Βοσπορίτισσα κοιμάσαι
να ξεχνάς να μην θυμάσαι.
Γι’ αυτά τα μάτια καίει το καντήλι
λες κι είν’ ελπίδα που `χει ανατείλει
μοσχοβολάει ο καιρός καημούς.
Γι’ αυτό το σώμα τ’ άσπιλο σώμα
μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακόμα
και πια δεν έχει ο Θεός εχθρούς.
Βγήκε φως εσπερινό
λέει τραγούδι σκοτεινό
Βοσπορίτισσα ποια μοίρα
σ’ άφησε χωρίς πορφύρα.
Γι’ αυτά τα μάτια καίει το καντήλι
λες κι είν’ ελπίδα που `χει ανατείλει
μοσχοβολάει ο καιρός καημούς.
Γι’ αυτό το σώμα τ’ άσπιλο σώμα
μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακόμα
και πια δεν έχει ο Θεός εχθρούς.
|
Ogíke t’ ástro tis avgís
sto paráthiro tis gis
Oosporítissa kimáse
na ksechnás na min thimáse.
Gi’ aftá ta mátia kei to kantíli
les ki in’ elpída pu `chi anatili
moschovolái o kerós kaimus.
Gi’ aftó to sóma t’ áspilo sóma
méchri ki o thánatos petheni akóma
ke pia den échi o Theós echthrus.
Ogíke fos esperinó
léi tragudi skotinó
Oosporítissa pia mira
s’ áfise chorís porfíra.
Gi’ aftá ta mátia kei to kantíli
les ki in’ elpída pu `chi anatili
moschovolái o kerós kaimus.
Gi’ aftó to sóma t’ áspilo sóma
méchri ki o thánatos petheni akóma
ke pia den échi o Theós echthrus.
|