|
Είναι τόσες μέρες
Που μέσα μου μένουν,
ήσυχες, περιμένουν.
Ένας κύκλος που κλείνει
Εκεί μακριά μου
Κι απ’ έξω μ’ αφήνει.
Σαν σκιά παγωμένη
Και τέσσερις τοίχοι
Να την καταδικάζουν.
Δεν ξεχνώ, δε θυμάμαι
Μα μέσα μου ακόμη
Ερινύες φωνάζουν.
Κι είναι τόσες οι μέρες
Που θέλω να ‘μαι κι εγώ
Μια ρόδα σ’ ένα τρένο.
Είναι τόσες οι μέρες
Που σου μιλάω
Μα δε μ’ ακούς.
Κι απόψε πάλι ταξιδεύω
Κι απόψε πάλι σε γυρεύω.
Τα όνειρά μου
Σαν δυο παιδιά φαντασμένα
Αυθόρμητα, θλιμμένα.
Μα πες μου ο δρόμος
Εμπρός μου που σβήνει
Σημάδια που μ’ αφήνει;
Για να ζήσω τις μέρες
Που θέλω να ‘μαι κι εγώ
Μια ρόδα σ’ ένα τρένο.
Είναι τόσες οι μέρες
Που σου μιλάω
Μα εσύ είσαι αλλού.
Κι απόψε πάλι ταξιδεύω
Κι απόψε πάλι σε γυρεύω.
|
Ine tóses méres
Pu mésa mu ménun,
ísiches, periménun.
Έnas kíklos pu klini
Eki makriá mu
Ki ap’ ékso m’ afíni.
San skiá pagoméni
Ke tésseris tichi
Na tin katadikázun.
Den ksechnó, de thimáme
Ma mésa mu akómi
Eriníes fonázun.
Ki ine tóses i méres
Pu thélo na ‘me ki egó
Mia róda s’ éna tréno.
Ine tóses i méres
Pu su miláo
Ma de m’ akus.
Ki apópse páli taksidevo
Ki apópse páli se girevo.
Ta ónirá mu
San dio pediá fantasména
Afthórmita, thlimména.
Ma pes mu o drómos
Ebrós mu pu svíni
Simádia pu m’ afíni;
Gia na zíso tis méres
Pu thélo na ‘me ki egó
Mia róda s’ éna tréno.
Ine tóses i méres
Pu su miláo
Ma esí ise allu.
Ki apópse páli taksidevo
Ki apópse páli se girevo.
|
