Μου ’ταξες τα πάντα, άγγελέ μου
κι έτσι δίχως όρια σου δώθηκα
κι όπως αποδείχτηκε ποτέ μου
πιο μεγάλο λάθος δε χρεώθηκα!
Κι εσύ με πέταξες σαν αποτσίγαρο
στα χείλη σου έσβησα σιγά σιγά
κι απ’ ό,τι απέμεινε το μόνο σίγουρο είναι η στάχτη
απ’ την καμμένη μου καρδιά,
Κι εσύ με πέταξες σαν αποτσίγαρο
στα χείλη σου έσβησα σιγά σιγά
κι απ’ ό,τι απέμεινε το μόνο σίγουρο είναι η στάχτη
απ’ την καμμένη μου καρδιά,
που όμως κι αυτή την πήρε ο αγέρας μακριά!
Μες την αγκαλιά μου εσύ κρυβόσουν
κι έμοιαζαν τα πάντα τόσο τέλεια,
πού να φανταστώ πως θα γινόσουν
μες τα όνειρά μου η συντέλεια!
|
Mu ’takses ta pánta, ángelé mu
ki étsi díchos ória su dóthika
ki ópos apodichtike poté mu
pio megálo láthos de chreóthika!
Ki esí me pétakses san apotsígaro
sta chili su ésvisa sigá sigá
ki ap’ ó,ti apémine to móno síguro ine i stáchti
ap’ tin kamméni mu kardiá,
Ki esí me pétakses san apotsígaro
sta chili su ésvisa sigá sigá
ki ap’ ó,ti apémine to móno síguro ine i stáchti
ap’ tin kamméni mu kardiá,
pu ómos ki aftí tin píre o agéras makriá!
Mes tin agkaliá mu esí krivósun
ki émiazan ta pánta tóso télia,
pu na fantastó pos tha ginósun
mes ta ónirá mu i sintélia!
|