|
Τα ανάποδα του κόσμου ισιώνω νοερά
προσθέσεις κι αφαιρέσεις για λίγα και καλά
εσύ στην κόλασή σου εκεί να κοιμηθείς
γιατί στροφές δεν έχει μην το διανοηθείς
Για σένα απόψε δεν είμαι σπίτι απουσιάζω
με εμένα πίνω και εμένα έχω να κουβεντιάζω
πως δε μου λείπεις τον εαυτό μου παραμυθιάζω
απουσιάζω .. απουσιάζω ..
Αλλού το όνειρό μου το θαύμα μου αλλού
την φυλακή σου είδα σαν πόρτα του ουρανού
εκεί που ζουν τα λίγα για πάντα θα κρυφτείς
και αν με νοσταλγήσεις μην ψάξεις να με βρεις
Για σένα απόψε δεν είμαι σπίτι απουσιάζω
με εμένα πίνω και εμένα έχω να κουβεντιάζω
πως δε μου λείπεις τον εαυτό μου παραμυθιάζω
απουσιάζω .. απουσιάζω ..
|
Ta anápoda tu kósmu isióno noerá
prosthésis ki aferésis gia líga ke kalá
esí stin kólasí su eki na kimithis
giatí strofés den échi min to dianoithis
Gia séna apópse den ime spíti apusiázo
me eména píno ke eména écho na kuventiázo
pos de mu lipis ton eaftó mu paramithiázo
apusiázo .. apusiázo ..
Allu to óniró mu to thafma mu allu
tin filakí su ida san pórta tu uranu
eki pu zun ta líga gia pánta tha kriftis
ke an me nostalgísis min psáksis na me vris
Gia séna apópse den ime spíti apusiázo
me eména píno ke eména écho na kuventiázo
pos de mu lipis ton eaftó mu paramithiázo
apusiázo .. apusiázo ..
|
