Έχω κάτι που τραβάει σαν μαγνήτης
κι όλοι οι άντρες κάνουν πίσω μου ουρά.
Η ματιά μου έχει κάτι που τρελαίνει
και τον πόθο τους φουντώνει στην καρδιά.
Αρέσω παιδί μου, αρέσω,
πώς να το κάνουμε;
Αρέσω παιδί μου, αρέσω
και δε θα πεθάνουμε.
Σ’ το ’χω πει, μη με ζηλεύεις δίχως λόγο,
αφού ξέρεις μόνο εσένα αγαπώ.
Κι αν όλοι οι άντρες είναι μαζί μου ερωτευμένοι,
τι φταίω εγώ, για πες μου, σε παρακαλώ.
Αρέσω παιδί μου, αρέσω,
πώς να το κάνουμε;
Αρέσω παιδί μου, αρέσω
και δε θα πεθάνουμε.
|
Έcho káti pu travái san magnítis
ki óli i ántres kánun píso mu urá.
I matiá mu échi káti pu treleni
ke ton pótho tus funtóni stin kardiá.
Aréso pedí mu, aréso,
pós na to kánume;
Aréso pedí mu, aréso
ke de tha pethánume.
S’ to ’cho pi, mi me zilevis díchos lógo,
afu kséris móno eséna agapó.
Ki an óli i ántres ine mazí mu erotevméni,
ti fteo egó, gia pes mu, se parakaló.
Aréso pedí mu, aréso,
pós na to kánume;
Aréso pedí mu, aréso
ke de tha pethánume.
|