|
Αυτή τη σχέση μόνο εγώ αγάπησα
κι έδωσα τέλος έτσι όπως άρχισα
μα όταν κουράστηκα
δεν ήσουν πουθενά
να με στηρίξεις
να μου δώσεις μια αγκαλιά
Αρκετά εγώ να σκέφτομαι
το πριν και το μετά
να σ’ αγαπώ
όσο κι αν ζούμε χωριστά
να σε ζητάω τις νύχτες
μ’ αναφιλητά
Αρκετά να προσπαθώ
να ανάψω πάλι μια φωτιά
μέσα απ’ τις στάχτες
μιας αγάπης αρκετά
δεν έχω τίποτα
από σένα τώρα πια
Για σένα τόσους όρκους
καταπάτησα
τα όριά μου όμως
τα εξάντλησα
κι ενώ περίμενα
δεν ήρθες να με βρεις
δυο λόγια αγάπης
που ‘χα ανάγκη
να μου πεις.
|
Aftí ti schési móno egó agápisa
ki édosa télos étsi ópos árchisa
ma ótan kurástika
den ísun puthená
na me stiríksis
na mu dósis mia agkaliá
Arketá egó na skéftome
to prin ke to metá
na s’ agapó
óso ki an zume choristá
na se zitáo tis níchtes
m’ anafilitá
Arketá na prospathó
na anápso páli mia fotiá
mésa ap’ tis stáchtes
mias agápis arketá
den écho típota
apó séna tóra pia
Gia séna tósus órkus
katapátisa
ta óriá mu ómos
ta eksántlisa
ki enó perímena
den írthes na me vris
dio lógia agápis
pu ‘cha anágki
na mu pis.
|
