|
Άσε με να φύγω σε παρακαλώ,
όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω.
Έγινα σκιά σου και σ` ακολουθώ
και σ`ακολουθώ και σ`ακολουθώ,
μα θα χαθώ…
Άσε με να φύγω σε παρακαλώ,
έστω και για λίγο
δώσ’ μου τον καιρό
για ν` αποφασίσω τι ζητάς να βρω,
τι ζητάς να βρω, τι ζητάς να βρω
και δεν μπορώ…
Δώσ’ μου τον καιρό τι ζητάς να βρω,
είμαι μια σκιά δίπλα σ` ένα φως
κι έρχονται στιγμές που νομίζω πως
όσο κι αν σ`αγαπώ, όσο κι αν σ`αγαπώ, πιο πολύ σε μισώ,
σε μισώ, σε μισώ…
Άσε με να φύγω σε παρακαλώ,
όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω.
Έγινα σκιά σου και σ` ακολουθώ
και σ`ακολουθώ και σ`ακολουθώ,
μα θα χαθώ…
|
Άse me na fígo se parakaló,
ólo ke pio lígo káthe méra zo.
Έgina skiá su ke s` akoluthó
ke s`akoluthó ke s`akoluthó,
ma tha chathó…
Άse me na fígo se parakaló,
ésto ke gia lígo
dós’ mu ton keró
gia n` apofasíso ti zitás na vro,
ti zitás na vro, ti zitás na vro
ke den boró…
Dós’ mu ton keró ti zitás na vro,
ime mia skiá dípla s` éna fos
ki érchonte stigmés pu nomízo pos
óso ki an s`agapó, óso ki an s`agapó, pio polí se misó,
se misó, se misó…
Άse me na fígo se parakaló,
ólo ke pio lígo káthe méra zo.
Έgina skiá su ke s` akoluthó
ke s`akoluthó ke s`akoluthó,
ma tha chathó…
|
