|
Με τα θαλασσινά πουλιά
ποτέ σου μη τα βάνεις
γιατί είναι ταξιδιάρικα
μόνα και πεισματάρικα
και γρήγορα τα χάνεις
Αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος
Γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στην μοναξιά
το πιο βαρύ σου λάθος
Απ’ όλα τ’ άστρα του ουρανού
ένα είναι που σου μοιάζει
κείνο που βγαίνει την αυγή
γράφει τη πιο τρελή γραμμή
και τ’ άλλα σκοτεινιάζει
Θεέ μου χαράς του του πουλιού
όπου πετάει στα ύψη
όπου αγαπά εκεί πατά
τη πιο ελαφριά περπατησιά
και του περνάει η θλίψη
Είμαι καράβι από χαρτί
στα χεριά μ’ έχει ένα παιδί
στου κόσμου τη πλημμύρα
και αναρωτιέμαι τη θα πει
αυτό το αχ και το γιατί
τι να μου γράφει η μοίρα
Αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος
Γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στην μοναξιά
το πιο βαρύ μας λάθος
|
Me ta thalassiná puliá
poté su mi ta vánis
giatí ine taksidiárika
móna ke pismatárika
ke grígora ta chánis
Aftó to ach na min to les
to les na min to ksanalés
gia tha su gini páthos
Giatí tha gini teliká
aftó to ach stin monaksiá
to pio varí su láthos
Ap’ óla t’ ástra tu uranu
éna ine pu su miázi
kino pu vgeni tin avgí
gráfi ti pio trelí grammí
ke t’ álla skotiniázi
Theé mu charás tu tu puliu
ópu petái sta ípsi
ópu agapá eki patá
ti pio elafriá perpatisiá
ke tu pernái i thlípsi
Ime karávi apó chartí
sta cheriá m’ échi éna pedí
stu kósmu ti plimmíra
ke anarotiéme ti tha pi
aftó to ach ke to giatí
ti na mu gráfi i mira
Aftó to ach na min to les
to les na min to ksanalés
gia tha su gini páthos
Giatí tha gini teliká
aftó to ach stin monaksiá
to pio varí mas láthos
|
