|
Πλημύρισες αρώματα
Στα δυο μου χείλη σ’ έφερα τη νύχτα
Μπερδεύτηκες μ’ ονόματα
Χριστίνα, Έφη, Άννα, Μαργαρίτα
Και αχ, αχ, αχ
Αχ
Μα εγώ είμαι κύμα θάλασσας
Μ’ ακούς να ψιθυρίζω στο φεγγάρι
Εγώ είμαι κύμα θάλασσας
Καράβι στο δικό σου μαξιλάρι
Και αχ, αχ, αχ
Αχ
Η Ελένη τη Μαρία
Τα φιλιά σου κυνηγώ
Στης αγάπης την πορεία
Μια στις δέκα είμαι κι εγώ
Και αχ, αχ, αχ
Αχ
Σε μέθυσαν αγγίγματα
Στα δυο μου χείλη καίγεσαι και λιώμα
Στα όμορφα αινίγματα
Η ρίζα πάντα βρίσκεται στο χώμα
Και αχ, αχ, αχ
Αχ
|
Plimírises arómata
Sta dio mu chili s’ éfera ti níchta
Berdeftikes m’ onómata
Christína, Έfi, Άnna, Margaríta
Ke ach, ach, ach
Ach
Ma egó ime kíma thálassas
M’ akus na psithirízo sto fengári
Egó ime kíma thálassas
Karávi sto dikó su maksilári
Ke ach, ach, ach
Ach
I Eléni ti María
Ta filiá su kinigó
Stis agápis tin poria
Mia stis déka ime ki egó
Ke ach, ach, ach
Ach
Se méthisan angigmata
Sta dio mu chili kegese ke lióma
Sta ómorfa enígmata
I ríza pánta vrískete sto chóma
Ke ach, ach, ach
Ach
|
