|
Τα μάτια μου, αδερφέ μου, για σένα
πόσο κλάψανε
και πήρανε τους μεγάλους τους δρόμους
και σε ψάξανε.
Αχ και να γινότανε να ’ρχόσουν,
αχ και να το μπόραγες!
Ν’ άναβαν τα φώτα κι η καρδιά σου
όλους να μας χώραγες, ω!
Τα μάτια μου, αδερφέ μου, για σένα
πόσο κλάψανε
και φύτρωσαν κυπαρίσσια, αδερφέ μου,
όπου στάξανε.
Αχ και να γινότανε να ’ρχόσουν,
αχ και να το μπόραγες!
Ν’ άναβαν τα φώτα κι η καρδιά σου
όλους να μας χώραγες, ω!
Τα μάτια μου, αδερφέ μου, για σένα
πόσο κλάψανε
και πήρανε τους μεγάλους τους δρόμους
και σε ψάξανε.
|
Ta mátia mu, aderfé mu, gia séna
póso klápsane
ke pírane tus megálus tus drómus
ke se psáksane.
Ach ke na ginótane na ’rchósun,
ach ke na to bórages!
N’ ánavan ta fóta ki i kardiá su
ólus na mas chórages, o!
Ta mátia mu, aderfé mu, gia séna
póso klápsane
ke fítrosan kiparíssia, aderfé mu,
ópu stáksane.
Ach ke na ginótane na ’rchósun,
ach ke na to bórages!
N’ ánavan ta fóta ki i kardiá su
ólus na mas chórages, o!
Ta mátia mu, aderfé mu, gia séna
póso klápsane
ke pírane tus megálus tus drómus
ke se psáksane.
|
