Αχ όνειρο της Κυριακής
λάμψη αστραπής στο πέρασμά σου
μου σπας τον κώδικα σιωπής
η θάλασσά μου και δικιά σου
Είσ’ όνειρο της Κυριακής
κι εγώ εφιάλτης της Δευτέρας
γρανάζι κάποιας μηχανής
και αποτσίγαρα μιας μέρας
Σαν καμικάζι θα σταθείς
μπρος στης ψυχής μου τη βιτρίνα
που όλα τ’ αδύνατα μπορείς
είσ’ απ’ τα πλάσματα εκείνα
Αχ όνειρο της Κυριακής
είμαι ένα αδειανό παγκάκι
να `ρθεις στο τέλος της βροχής
ουράνιο τόξο σ’ έχω ανάγκη
Είσ’ όνειρο της Κυριακής
κι εγώ εφιάλτης της Δευτέρας
γρανάζι κάποιας μηχανής
και αποτσίγαρα μιας μέρας
Σαν καμικάζι θα σταθείς
μπρος στης ψυχής μου τη βιτρίνα
που όλα τ’ αδύνατα μπορείς
είσ’ απ’ τα πλάσματα εκείνα
|
Ach óniro tis Kiriakís
lámpsi astrapís sto pérasmá su
mu spas ton kódika siopís
i thálassá mu ke dikiá su
Is’ óniro tis Kiriakís
ki egó efiáltis tis Deftéras
granázi kápias michanís
ke apotsígara mias méras
San kamikázi tha stathis
bros stis psichís mu ti vitrína
pu óla t’ adínata boris
is’ ap’ ta plásmata ekina
Ach óniro tis Kiriakís
ime éna adianó pagkáki
na `rthis sto télos tis vrochís
uránio tókso s’ écho anágki
Is’ óniro tis Kiriakís
ki egó efiáltis tis Deftéras
granázi kápias michanís
ke apotsígara mias méras
San kamikázi tha stathis
bros stis psichís mu ti vitrína
pu óla t’ adínata boris
is’ ap’ ta plásmata ekina
|