Δε σ’ αδικώ που δε μ’ αγάπησες ποτέ
πιότερο σ’ είχα απ’ όσο ήθελα να σ’ έχω
μες στην καρδιά μες στου μυαλού μου το μπερντέ
να χρωματίζεις στη ζωή μου ότι έχω.
Άδειο κουφάρι βρήκες έτσι από εμέ
έναν καθρέφτη βιαστικής λάγνας ματιάς σου
πως ένα γράμμα που δε διάβασες ποτέ
να ‘χει αγγίξει μονοπάτια της καρδιάς σου.
Μακραίνω μα δε φεύγω από κοντά σου
αυτή τη ρότα χάραξε ο σεβντάς σου
κι αν χάνω από τους χάρτες μου σημάδια
φταίει που έριξα στραβά της τύχης μου τα ζάρια.
Δε σ’ αδικώ που δε μ’ αγάπησες ποτέ
γραφτό δεν ήταν απ’ της μοίρας το μελάνι
να ‘ναι τα λόγια μου για σε κατακτητές
παρά μονάχα ταπεινοί φτωχοί ζητιάνοι
|
De s’ adikó pu de m’ agápises poté
piótero s’ icha ap’ óso íthela na s’ écho
mes stin kardiá mes stu mialu mu to bernté
na chromatízis sti zoí mu óti écho.
Άdio kufári vríkes étsi apó emé
énan kathréfti viastikís lágnas matiás su
pos éna grámma pu de diávases poté
na ‘chi angiksi monopátia tis kardiás su.
Makreno ma de fevgo apó kontá su
aftí ti róta chárakse o sevntás su
ki an cháno apó tus chártes mu simádia
ftei pu ériksa stravá tis tíchis mu ta zária.
De s’ adikó pu de m’ agápises poté
graftó den ítan ap’ tis miras to meláni
na ‘ne ta lógia mu gia se kataktités
pará monácha tapini ftochi zitiáni
|