|
Ένας ένας φύγαν όλοι, όλοι μου οι φίλοι
παγωμένα γιασεμάκια τ’ άσπρα χείλη.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και τόση αγάπη,
στην καρδιά μου έχω πάλι την ερημιά.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη
άλλος έρωτας δε σβήνει τέτοια ζημιά.
Βράχο βράχο πέτρα πέτρα, ίσιο βήμα τώρα μέτρα
βρύση της ανατολής μου γίνε βρύση της ζωής μου.
Ένας ένας φύγαν όλοι, που πάνε μόνοι;
Μαύρα πήραν μονοπάτια μες στη σκόνη.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη,
στην ψυχή μου έχω πάντα την ερημιά.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη,
άλλος θάνατος δε σβήνει τέτοια ζημιά.
Βράχο βράχο, πέτρα πέτρα ίσιο βήμα τώρα μέτρα
βρύση της ανατολής μου γίνε βρύση της ζωής μου.
|
Έnas énas fígan óli, óli mu i fíli
pagoména giasemákia t’ áspra chili.
Píge stráfi tósi ániksi ke tósi agápi,
stin kardiá mu écho páli tin erimiá.
Píge stráfi tósi ániksi ke agápi
állos érotas de svíni tétia zimiá.
Orácho vrácho pétra pétra, ísio víma tóra métra
vrísi tis anatolís mu gine vrísi tis zoís mu.
Έnas énas fígan óli, pu páne móni;
Mavra píran monopátia mes sti skóni.
Píge stráfi tósi ániksi ke agápi,
stin psichí mu écho pánta tin erimiá.
Píge stráfi tósi ániksi ke agápi,
állos thánatos de svíni tétia zimiá.
Orácho vrácho, pétra pétra ísio víma tóra métra
vrísi tis anatolís mu gine vrísi tis zoís mu.
|
