Θέλω να σου πω τόσα που δε λέγονται
λόγια που δε τόλμησες ποτέ σου να μου πεις
ζούσα στο κενό κι εσύ δε με ρώτησες
αν μου έλειψες κι αν θα ’θελα να ξαναρθείς
Δε φαντάζεσαι πόσο πονάω που για μένα πια δε νοιάζεσαι
που την αγάπη μας με άλλη τη μοιράζεσαι
δε φαντάζεσαι πόσο με καίει που σε χάνω και δε νοιάζεσαι
δε φαντάζεσαι…
Θέλω να σε δω τόσο μα δε γίνεται
είσαι μακριά μου κι η απόσταση μικρή
ξέρεις σ’ αγαπώ κι η καρδιά μου ευθύνεται
που χτυπάει για σένα μα εγώ είμαι νεκρή
Δε φαντάζεσαι πόσο πονάω που για μένα πια δε νοιάζεσαι
που την αγάπη μας με άλλη τη μοιράζεσαι
δε φαντάζεσαι πόσο με καίει που σε χάνω και δε νοιάζεσαι
δε φαντάζεσαι…
|
Thélo na su po tósa pu de légonte
lógia pu de tólmises poté su na mu pis
zusa sto kenó ki esí de me rótises
an mu élipses ki an tha ’thela na ksanarthis
De fantázese póso ponáo pu gia ména pia de niázese
pu tin agápi mas me álli ti mirázese
de fantázese póso me kei pu se cháno ke de niázese
de fantázese…
Thélo na se do tóso ma de ginete
ise makriá mu ki i apóstasi mikrí
kséris s’ agapó ki i kardiá mu efthínete
pu chtipái gia séna ma egó ime nekrí
De fantázese póso ponáo pu gia ména pia de niázese
pu tin agápi mas me álli ti mirázese
de fantázese póso me kei pu se cháno ke de niázese
de fantázese…
|