Αφού σε ήπια σε μιαν ανάσα δε γλιτώνω
κι ας προσπαθώ εγώ να ζω μηχανικά
από διαλόγους που μετάνιωσα μετά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά
Απ’ όσα έσπασα και πάλι τα ενώνω
από κομμάτια που συνδέω στα κρυφά
από κενά σου που δε γέμιζα συχνά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά
Λέω είμαι καλά, πολύ καλά
γίνεται τέλεια συνήθεια το ψέμα
Λέω είμαι καλά, πολύ καλά
έτσι φωνάζω να θολώσω τα νερά
Το μαρτύριο δε τελειώνει
δεν αντέχεται άλλο με λιώνει
Την ιδέα σου εξοντώνω
τα στο τέλος πια δε γλιτώνω
Καθαρά το νιώθω το βλέπω
σ’ αγαπώ κι ας μη το επιτρέπω
την ιδέα σου εξοντώνω
μα στο τέλος πια δε γλιτώνω
Δε γλιτώνω τελικά
Απ’ την αγάπη που σερβίρεται με πόνο
λογαριασμούς που τους πληρώνω ακριβά
απ’ τις συνέπειες που διώχνω μακριά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά
Απ’ όλα εκείνα που δεν είναι μα δηλώνω
τα πίσω βήματα που κάνω για μπροστά
από μια μοίρα που γελά ειρωνικά
δε γλιτώνω
δε γλιτώνω τελικά
|
Afu se ípia se mian anása de glitóno
ki as prospathó egó na zo michaniká
apó dialógus pu metániosa metá
de glitóno
de glitóno teliká
Ap’ ósa éspasa ke páli ta enóno
apó kommátia pu sindéo sta krifá
apó kená su pu de gémiza sichná
de glitóno
de glitóno teliká
Léo ime kalá, polí kalá
ginete télia siníthia to pséma
Léo ime kalá, polí kalá
étsi fonázo na tholóso ta nerá
To martírio de telióni
den antéchete állo me lióni
Tin idéa su eksontóno
ta sto télos pia de glitóno
Kathará to niótho to vlépo
s’ agapó ki as mi to epitrépo
tin idéa su eksontóno
ma sto télos pia de glitóno
De glitóno teliká
Ap’ tin agápi pu servírete me póno
logariasmus pu tus pliróno akrivá
ap’ tis sinépies pu dióchno makriá
de glitóno
de glitóno teliká
Ap’ óla ekina pu den ine ma dilóno
ta píso vímata pu káno gia brostá
apó mia mira pu gelá ironiká
de glitóno
de glitóno teliká
|