Με ρωτάτε τι κάνει και αν άκουσα νέα της,
Αν τη σκέφτομαι ακόμα κι αν μου λείπει η παρέα της,
Με τα λόγια φαρμάκι μες τη σκέψη μου ρίξατε,
Πονεμένη ιστορία η κουβέντα που ανοίξατε
Δε μιλάω για κείνη που ποτέ δε μ’ αγάπησε
Και πληγή που δεν κλείνει στη ζωή μου κατάντησε,
Δε μιλάω για κείνη που παλάτια μου έταξε
Και μετά την ψυχή μου σαν παλιόχαρτο πέταξε
Τ’ όνομά της και μόνο όταν λέτε τρελαίνομαι,
Μη μου δίνετε άλλη αφορμή να πικραίνομαι,
Την καρδιά μου αφήστε να ξεχάσει όσα ένιωσε
Κι αν πονάτε για μένα, η συζήτηση τέλειωσε
Δε μιλάω για κείνη που ποτέ δε μ’ αγάπησε
Και πληγή που δεν κλείνει στη ζωή μου κατάντησε,
Δε μιλάω για κείνη που παλάτια μου έταξε
Και μετά την ψυχή μου σαν παλιόχαρτο πέταξε
|
Me rotáte ti káni ke an ákusa néa tis,
An ti skéftome akóma ki an mu lipi i paréa tis,
Me ta lógia farmáki mes ti sképsi mu ríksate,
Poneméni istoría i kuvénta pu aniksate
De miláo gia kini pu poté de m’ agápise
Ke pligí pu den klini sti zoí mu katántise,
De miláo gia kini pu palátia mu étakse
Ke metá tin psichí mu san paliócharto pétakse
T’ ónomá tis ke móno ótan léte trelenome,
Mi mu dínete álli aformí na pikrenome,
Tin kardiá mu afíste na ksechási ósa éniose
Ki an ponáte gia ména, i sizítisi téliose
De miláo gia kini pu poté de m’ agápise
Ke pligí pu den klini sti zoí mu katántise,
De miláo gia kini pu palátia mu étakse
Ke metá tin psichí mu san paliócharto pétakse
|