Σαν τα περήφανα πουλιά που στα βουνά πετάνε,
πετάξανε τα έρημα τα νιάτα μου και πάνε,
τα γλέντησα, τα χάρηκα σα να ‘μουν λιονταράκι
κι αν πίκρανα κι εσένανε, συμπάθα με λιγάκι.
Δε θα μάθεις ποτέ τι σημαίνει ζωή,
αν δεν έχεις, βαθιά στην καρδιά, πληγωθεί.
Τα μαγικά του έρωτα ποτέ να μη φοβάσαι,
εκτός κι αν σε πλανέψουνε στο στρώμα που κοιμάσαι,
τα πάθη σημαδέψανε το νου μου και το σώμα,
σε λάτρεψα, αχ, σε πρόδωσα, αχ, για ‘σέ πονώ ακόμα.
Δε θα μάθεις ποτέ τι σημαίνει ζωή,
αν δεν έχεις, βαθιά στην καρδιά, πληγωθεί
|
San ta perífana puliá pu sta vuná petáne,
petáksane ta érima ta niáta mu ke páne,
ta gléntisa, ta chárika sa na ‘mun liontaráki
ki an píkrana ki esénane, sibátha me ligáki.
De tha máthis poté ti simeni zoí,
an den échis, vathiá stin kardiá, pligothi.
Ta magiká tu érota poté na mi fováse,
ektós ki an se planépsune sto stróma pu kimáse,
ta páthi simadépsane to nu mu ke to sóma,
se látrepsa, ach, se pródosa, ach, gia ‘sé ponó akóma.
De tha máthis poté ti simeni zoí,
an den échis, vathiá stin kardiá, pligothi
|