Ανοίγω την πόρτα και φεύγω
και χάνομαι μες στο σκοτάδι
καλύτερα να τριγυρνάω
στο δρόμο κι απόψε το βράδυ
Θυμώνω και άλλα δε δίνω
και όλα τα θέλω δικά μου
μα μόλις αρχίζω να πίνω
σε βλέπω συνέχεια μπροστά μου
κι ακόμα θυμάμαι τα λόγια σου
κι ακόμα θυμάμαι τα λόγια σου
Δε σε ξέχασα ποτέ
και ακόμα σ’ αγαπάω
περπατάω στη βροχή
και δεν έχω που να πάω
Φοβάμαι τη μέρα που θα’ρθει
φοβάμαι κι αυτά που θα φέρει
πως θα ’ναι το χέρι μου άδειο
χωρίς το δικό σου το χέρι
Κι αν τίποτα πια δε μας δένει
απόψε θα μείνω κοντά σου
μπορεί να μιλάμε σαν ξένοι
μα πάλι θα πιω στην υγειά σου
γιατί λαχταράω τα μάτια σου
γιατί λαχταράω τα μάτια σου
Δε σε ξέχασα ποτέ
και ακόμα σ’ αγαπάω
περπατάω στη βροχή
και δεν έχω που να πάω
|
Anigo tin pórta ke fevgo
ke chánome mes sto skotádi
kalítera na trigirnáo
sto drómo ki apópse to vrádi
Thimóno ke álla de díno
ke óla ta thélo diká mu
ma mólis archízo na píno
se vlépo sinéchia brostá mu
ki akóma thimáme ta lógia su
ki akóma thimáme ta lógia su
De se kséchasa poté
ke akóma s’ agapáo
perpatáo sti vrochí
ke den écho pu na páo
Fováme ti méra pu tha’rthi
fováme ki aftá pu tha féri
pos tha ’ne to chéri mu ádio
chorís to dikó su to chéri
Ki an típota pia de mas déni
apópse tha mino kontá su
bori na miláme san kséni
ma páli tha pio stin igiá su
giatí lachtaráo ta mátia su
giatí lachtaráo ta mátia su
De se kséchasa poté
ke akóma s’ agapáo
perpatáo sti vrochí
ke den écho pu na páo
|