«Πάνω στη γη κάτω απ’ τ’ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.»
Το `γραψε κάποιος σε παγκάκι το `πε μια πόρνη στον πελάτη
Μπροστά της στέκει σαν χαμένος εκείνη στρώνει το κρεβάτι
Το άσπρο της τρέμει το χεράκι, την αγκαλιάζει δακρυσμένος
Της λέει στ’ αυτί «Δεν είσαι μοναχή καρδιά μου.»
«Δε σε ξεχνώ..Σου τραγουδώ ..Η αγάπη στο τέλος νικά»
Πάνω στη γη κάτω απ’ τ’ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.
Σαν μετανάστες σαν παιδάκια ζούμε κλεισμένοι σε δωμάτια.
Φυλακισμένοι μες στο χρόνο, ξεχασμένοι εδώ στο δρόμο,
Το χέρι ποιος θα μας το πιάσει;Ποιος θα βρεθεί να μας φωνάξει;
«Η φυλακή δεν είναι αληθινήΨυχή μου!»
«Δε σε ξεχνώ..Σου τραγουδώ ..Η αγάπη στο τέλος νικά»
Πάνω στη γη κάτω απ’ τ’ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.
Κι όσο ανθίζει το λουλούδι
Όσο κρατάει το τραγούδι
Κι όσο η γη χορεύει σαν παιδί Καρδιά μου
Δε σε ξεχνώ..Σου τραγουδώ ..Η αγάπη στο τέλος νικά
|
«Páno sti gi káto ap’ t’ astéria óli genniómaste adérfia.»
To `grapse kápios se pagkáki to `pe mia pórni ston peláti
Brostá tis stéki san chaménos ekini stróni to kreváti
To áspro tis trémi to cheráki, tin agkaliázi dakrisménos
Tis léi st’ aftí «Den ise monachí kardiá mu.»
«De se ksechnó..Su tragudó ..I agápi sto télos niká»
Páno sti gi káto ap’ t’ astéria óli genniómaste adérfia.
San metanástes san pedákia zume klisméni se domátia.
Filakisméni mes sto chróno, ksechasméni edó sto drómo,
To chéri pios tha mas to piási;Pios tha vrethi na mas fonáksi;
«I filakí den ine alithiníPsichí mu!»
«De se ksechnó..Su tragudó ..I agápi sto télos niká»
Páno sti gi káto ap’ t’ astéria óli genniómaste adérfia.
Ki óso anthízi to luludi
Όso kratái to tragudi
Ki óso i gi chorevi san pedí Kardiá mu
De se ksechnó..Su tragudó ..I agápi sto télos niká
|