|
Όταν τη ζωή σου τη νιώσεις να κυλά
μπροστά στα μάτια σου κενή και άδεια
να περνά
να χάνεται
Όταν οι αναμνήσεις σου γίνουν ουρλιαχτά
κάθε φορά, κάθε βραδιά που νιώθεις μακριά
και χάνεσαι
το αισθάνεσαι
Δε θα ‘μαι εγώ εκεί για να σε σώσω
δε θα ‘μαι εγώ εκεί, εκεί για να σωθώ
δε θα ‘μαι εγώ εκεί για να σου δώσω
κάτι από μένα
κάτι από μένα
Όταν τη ζωή σου τη νιώσεις να γερνά
μπροστά στα νιάτα σου βαγόνι άδειο να περνά
να χάνεται
Όταν τα καθίσματα γίνουν ερπετά
κάθε βραδιά, κάθε φορά που νιώθεις σιγουριά
και χάνεσαι
το αισθάνεσαι
Δε θα ‘μαι εγώ εκεί για να σε σώσω
δε θα ‘μαι εγώ εκεί, εκεί για να σωθώ
δε θα ‘μαι εγώ εκεί για να σου δώσω
κάτι από μένα
κάτι από μένα
|
Όtan ti zoí su ti niósis na kilá
brostá sta mátia su kení ke ádia
na perná
na chánete
Όtan i anamnísis su ginun urliachtá
káthe forá, káthe vradiá pu nióthis makriá
ke chánese
to esthánese
De tha ‘me egó eki gia na se sóso
de tha ‘me egó eki, eki gia na sothó
de tha ‘me egó eki gia na su dóso
káti apó ména
káti apó ména
Όtan ti zoí su ti niósis na gerná
brostá sta niáta su vagóni ádio na perná
na chánete
Όtan ta kathísmata ginun erpetá
káthe vradiá, káthe forá pu nióthis siguriá
ke chánese
to esthánese
De tha ‘me egó eki gia na se sóso
de tha ‘me egó eki, eki gia na sothó
de tha ‘me egó eki gia na su dóso
káti apó ména
káti apó ména
|
