|
Αυτό ποτέ, δε θα περνάει
το δικό σου.
Αυτό ποτέ, δε θα μου φέρνεις
τον θυμό σου.
Αυτό ποτέ, δε θα με βλέπεις
με κακία.
Δε θα ξυπνάς πάντα
με μια αμφιβολία.
Αυτό ποτέ.
Δε θα μείνει τίποτα όρθιο,
μην αρχίσεις να μ’ αδικείς.
Δε θα μείνει τίποτα όρθιο,
μην αρχίσεις ν’ αδιαφορείς.
Δε θα μείνει τίποτα όρθιο,
στα χαλάσματα θα περπατάς.
Έχεις γίνει πάλι μονότονος,
άλλα θέλεις και άλλα ζητάς.
Αυτό ποτέ, δε θα ζηλεύεις
δίχως λόγο.
Αυτό ποτέ, δε μου περνάς εμένα
φόβο.
Αυτό ποτέ, δε θα με βλέπεις
κουρασμένα.
Δε θα επεμβαίνεις στα δικά μου
περασμένα.
Αυτό ποτέ.
Δε θα μείνει τίποτα όρθιο,
μην αρχίσεις να μ’ αδικείς.
Δε θα μείνει τίποτα όρθιο,
μην αρχίσεις ν’ αδιαφορείς.
Δε θα μείνει τίποτα όρθιο,
στα χαλάσματα θα περπατάς.
Έχεις γίνει πάλι μονότονος,
άλλα θέλεις και άλλα ζητάς.
|
Aftó poté, de tha pernái
to dikó su.
Aftó poté, de tha mu férnis
ton thimó su.
Aftó poté, de tha me vlépis
me kakía.
De tha ksipnás pánta
me mia amfivolía.
Aftó poté.
De tha mini típota órthio,
min archísis na m’ adikis.
De tha mini típota órthio,
min archísis n’ adiaforis.
De tha mini típota órthio,
sta chalásmata tha perpatás.
Έchis gini páli monótonos,
álla thélis ke álla zitás.
Aftó poté, de tha zilevis
díchos lógo.
Aftó poté, de mu pernás eména
fóvo.
Aftó poté, de tha me vlépis
kurasména.
De tha epemvenis sta diká mu
perasména.
Aftó poté.
De tha mini típota órthio,
min archísis na m’ adikis.
De tha mini típota órthio,
min archísis n’ adiaforis.
De tha mini típota órthio,
sta chalásmata tha perpatás.
Έchis gini páli monótonos,
álla thélis ke álla zitás.
|
