Στο δρόμο που μου έδειξες εγώ απόψε πήγα
κι απ’ ότι βλέπω καθαρά, δε μου ζητάς και λίγα,
με βολεμένα όνειρα κοιτάς να με ξυπνήσεις,
κι απ’ ότι βλέπω, δύσκολα εσύ θα με κερδίσεις.
Δε χάθηκε κι ο κόσμος αν δε ζήσουμε μαζί,
δε χάθηκε κι ο κόσμος αν ποτέ δε σ’ αγαπήσω,
σε είδα και τρελάθηκα για μια μόνο στιγμή,
μα βήμα βήμα άρχισα να κάνω τώρα πίσω.
Λυπάμαι που μου έδειξες την άλλη την πλευρά σου
κι απ’ ότι βλέπεις καθαρά, δεν πάω με τα νερά σου,
στον έλεγχό μου βάλτωσες, το ψέμα όταν είδα,
στα μάτια σου που λάμπουνε σαν κοφτερή λεπίδα.
Δε χάθηκε κι ο κόσμος αν δε ζήσουμε μαζί,
δε χάθηκε κι ο κόσμος αν ποτέ δε σ’ αγαπήσω,
σε είδα και τρελάθηκα για μια μόνο στιγμή,
μα βήμα βήμα άρχισα να κάνω τώρα πίσω.
|
Sto drómo pu mu édikses egó apópse píga
ki ap’ óti vlépo kathará, de mu zitás ke líga,
me voleména ónira kitás na me ksipnísis,
ki ap’ óti vlépo, dískola esí tha me kerdísis.
De cháthike ki o kósmos an de zísume mazí,
de cháthike ki o kósmos an poté de s’ agapíso,
se ida ke treláthika gia mia móno stigmí,
ma víma víma árchisa na káno tóra píso.
Lipáme pu mu édikses tin álli tin plevrá su
ki ap’ óti vlépis kathará, den páo me ta nerá su,
ston élegchó mu váltoses, to pséma ótan ida,
sta mátia su pu lábune san kofterí lepída.
De cháthike ki o kósmos an de zísume mazí,
de cháthike ki o kósmos an poté de s’ agapíso,
se ida ke treláthika gia mia móno stigmí,
ma víma víma árchisa na káno tóra píso.
|