Εσύ θα φεύγεις πάντοτε νωρίς
χωρίς να ξέρεις πως εγώ θα ξημερώνω
τις ώρες που ’ρθες να με βρεις
σαν αποστάγματα ζωής
θα τις μετρώ
και θα ζητώ τον δολοφόνο
Μα έτσι κι αλλιώς θα φύγεις δέκα και
θα είσαι απλή συμμετοχή στα όνειρά μου
θα φύγεις δέκα και, χωρίς ποτέ
να λογαριάσεις το μετά μου
Εσύ θα φεύγεις πάντα βιαστικά
μα θα ξανάρχεσαι
κι αυτό έχει σημασία
μέσα στις παύσεις τελικά
θα σου μιλάω μυστικά
και μόνο αυτό που δε θα πω
θα έχει αξία
|
Esí tha fevgis pántote norís
chorís na kséris pos egó tha ksimeróno
tis óres pu ’rthes na me vris
san apostágmata zoís
tha tis metró
ke tha zitó ton dolofóno
Ma étsi ki alliós tha fígis déka ke
tha ise aplí simmetochí sta ónirá mu
tha fígis déka ke, chorís poté
na logariásis to metá mu
Esí tha fevgis pánta viastiká
ma tha ksanárchese
ki aftó échi simasía
mésa stis pafsis teliká
tha su miláo mistiká
ke móno aftó pu de tha po
tha échi aksía
|