Μου την έσπασες
μα δεν ξέσπασες
συγκρατήθηκες
πονηρά
Σε βαρέθηκα
κι ονειρεύτηκα
πιο παράξενα
πιο βαθιά
Ότι ζόρι τραβάς
στα ρηχά το κρατάς
δεν ξανοίγεσαι
ανοιχτά δεν κολυμπάς
Δελφινάκι μου εσύ
κλείσ’ το πια το PC
και κολύμπα στο απέναντι νησί
Γίνομαι έξαλλος
μα δεν ξέρω πως
να ‘μαι πιο αυστηρός
ευτυχώς
Δελφινάκι μου
το νησάκι μου είναι ολόκληρος ουρανός
Βαριέμαι πια
να σου τα λέω όλα με καυγά
τα δελφινάκια κολυμπάνε
δεν κλωσσάνε αυγά
Ότι ζόρι τραβάς
στα ρηχά το κρατάς
δεν ξανοίγεσαι
ανοιχτά δεν κολυμπάς
Αν δεν πιεις δυο ποτά
αν δεν κλάψεις μετά
σου το λέω
δε σε θέλω άλλο πια!
|
Mu tin éspases
ma den kséspases
sigkratíthikes
ponirá
Se varéthika
ki onireftika
pio paráksena
pio vathiá
Όti zóri travás
sta richá to kratás
den ksanigese
anichtá den kolibás
Delfináki mu esí
klis’ to pia to PC
ke kolíba sto apénanti nisí
Ginome éksallos
ma den kséro pos
na ‘me pio afstirós
eftichós
Delfináki mu
to nisáki mu ine olókliros uranós
Oariéme pia
na su ta léo óla me kavgá
ta delfinákia kolibáne
den klossáne avgá
Όti zóri travás
sta richá to kratás
den ksanigese
anichtá den kolibás
An den piis dio potá
an den klápsis metá
su to léo
de se thélo állo pia!
|