Κάθε φορά που θα τύχει να λες τ’ όνομά μου,
θα με θυμάσαι και τότε θα κλαις,
θα πονάς, θα με θες, και θα ξέρεις πως φταις,
σ’ αγαπούσα, μα τώρα δεν είναι πια χθες.
Δεν είμαι μονάχη, λάθος τα λες
τέλειωσαν όλα, τι τα θες
ζω μες στο αύριο, είμαι το αύριο, εγώ,
δεν είμαι μονάχη, λάθος τα λες
άλλαξαν όλα, τι τα θες
θα ‘μαι η σκιά σου πάντα εγώ.
Όπου και να ‘σαι, όπου κι αν πας, θα υπάρχω,
τώρα με χάνεις, το ξέρω, πονάς,
πως θα ζήσεις ρωτάς, με ζητάς, με ζητάς,
μ’ αγαπάς, μ’ αγαπούσες και θα μ’ αγαπάς.
Δεν είμαι μονάχη, λάθος τα λες
τέλειωσαν όλα, τι τα θες
ζω μες στο αύριο, είμαι το αύριο, εγώ,
δεν είμαι μονάχη, λάθος τα λες
άλλαξαν όλα, τι τα θες
θα ‘μαι η σκιά σου πάντα εγώ.
|
Káthe forá pu tha tíchi na les t’ ónomá mu,
tha me thimáse ke tóte tha kles,
tha ponás, tha me thes, ke tha kséris pos ftes,
s’ agapusa, ma tóra den ine pia chthes.
Den ime monáchi, láthos ta les
téliosan óla, ti ta thes
zo mes sto avrio, ime to avrio, egó,
den ime monáchi, láthos ta les
állaksan óla, ti ta thes
tha ‘me i skiá su pánta egó.
Όpu ke na ‘se, ópu ki an pas, tha ipárcho,
tóra me chánis, to kséro, ponás,
pos tha zísis rotás, me zitás, me zitás,
m’ agapás, m’ agapuses ke tha m’ agapás.
Den ime monáchi, láthos ta les
téliosan óla, ti ta thes
zo mes sto avrio, ime to avrio, egó,
den ime monáchi, láthos ta les
állaksan óla, ti ta thes
tha ‘me i skiá su pánta egó.
|