|
Άφησες πίσω μια ζωή σα το παιδί στο δρόμο
Τα όνειρα τους όρκους σου με τ’ άχρηστα πετάς
Κι εγώ που πάντα ήξερα να σ’ αγαπάω μόνο
Σου λέω “είναι λάθος σου” μα εσύ αλλού κοιτάς
Δεν ακούς που σου φωνάζω “στάσου”
Που θα πας χωρίς τα όνειρά σου
Θα πονάς μα θα ‘μαι μακριά σου τότε πια
Δεν ακούς κι ας θέλω το καλό σου
Μια ζωή στο κόσμο το δικό σου
Θα καείς απ’ τον εγωισμό σου άλλη μια φορά
Είπες πως άλλο δεν μπορείς βρήκες και κάποιο ψέμα
κι ήταν το μόνο εύκολο χωρίς να το σκεφτείς
Έκανες πρώτη την αρχή να φτάσουμε στο τέρμα
και όπως πάντ’ απέφυγες στα μάτια να με δεις
|
Άfises píso mia zoí sa to pedí sto drómo
Ta ónira tus órkus su me t’ áchrista petás
Ki egó pu pánta íksera na s’ agapáo móno
Su léo “ine láthos su” ma esí allu kitás
Den akus pu su fonázo “stásu”
Pu tha pas chorís ta ónirá su
Tha ponás ma tha ‘me makriá su tóte pia
Den akus ki as thélo to kaló su
Mia zoí sto kósmo to dikó su
Tha kais ap’ ton egismó su álli mia forá
Ipes pos állo den boris vríkes ke kápio pséma
ki ítan to móno efkolo chorís na to skeftis
Έkanes próti tin archí na ftásume sto térma
ke ópos pánt’ apéfiges sta mátia na me dis
|
