Πικρό τσιγάρο η ζωή στα δυο μου χείλη
που με ζαλίζει πριν να πιω μια ρουφηξιά
δώσ’ μου αγάπη να μπορώ
να πολεμάω τον καιρό
για να μη νιώθω στο πλευρό σου μοναξιά
Ο χρόνος φέρνει ερημιά στο πέρασμά του
ποτήρια άδεια κι αποτσίγαρα σωρό
μου φτάνει μόνο που σ’ανταμώνω
και που ακόμα να σ’αγγίζω λαχταρώ
Πέρασα πολλά
κοντά σου πέρασα πολλά
και στο δηλώνω
δε μετανιώνω
ό,τι κι αν συμβεί
για όσα ζήσαμε μαζί
δε μετανιώνω
δε μετανιώνω
Βαθιά ρυτίδα η ζωή στο μέτωπό μου
τα όνειρά μου ματωμένα δειλινά
η πόλη άδεια
χαμένα βράδια
σκόρπια ταξίδια της ψυχής στο πουθενά
|
Pikró tsigáro i zoí sta dio mu chili
pu me zalízi prin na pio mia rufiksiá
dós’ mu agápi na boró
na polemáo ton keró
gia na mi niótho sto plevró su monaksiá
O chrónos férni erimiá sto pérasmá tu
potíria ádia ki apotsígara soró
mu ftáni móno pu s’antamóno
ke pu akóma na s’angizo lachtaró
Pérasa pollá
kontá su pérasa pollá
ke sto dilóno
de metanióno
ó,ti ki an simvi
gia ósa zísame mazí
de metanióno
de metanióno
Oathiá ritída i zoí sto métopó mu
ta ónirá mu matoména diliná
i póli ádia
chaména vrádia
skórpia taksídia tis psichís sto puthená
|