|
Μου το ’πες μια
μου το ’πες δυο
ότι δεν κάνουμε χωριό.
Τρίτη φορά αν μου το πεις
την πόρτα μου κλειστή θα βρεις.
Δεν πα’ να πας, δεν πα’ να πας
όπου σ’ αρέσει κι αγαπάς.
Δε θα το βάλω έννοια μου,
δεν σκάει η ζαχαρένια μου.
Εγώ χατίρια δε χαλώ
μα ούτε και παρακαλώ.
Οι άντρες μάτσο και σωρό.
Τ’ ακούς, καλέ, να σε χαρώ;
Δεν πα’ να πας, δεν πα’ να πας
όπου σ’ αρέσει κι αγαπάς.
Δε θα το βάλω έννοια μου,
δεν σκάει η ζαχαρένια μου.
Συνέχεια μου το χτυπάς
πως θα βρεις άλλη ν’ αγαπάς.
Κάτσε να μη σε βαρεθώ
και ψάξω εγώ να σου τη βρω.
Δεν πα’ να πας, δεν πα’ να πας
όπου σ’ αρέσει κι αγαπάς.
Δε θα το βάλω έννοια μου,
δεν σκάει η ζαχαρένια μου.
|
Mu to ’pes mia
mu to ’pes dio
óti den kánume chorió.
Tríti forá an mu to pis
tin pórta mu klistí tha vris.
Den pa’ na pas, den pa’ na pas
ópu s’ arési ki agapás.
De tha to válo énnia mu,
den skái i zacharénia mu.
Egó chatíria de chaló
ma ute ke parakaló.
I ántres mátso ke soró.
T’ akus, kalé, na se charó;
Den pa’ na pas, den pa’ na pas
ópu s’ arési ki agapás.
De tha to válo énnia mu,
den skái i zacharénia mu.
Sinéchia mu to chtipás
pos tha vris álli n’ agapás.
Kátse na mi se varethó
ke psákso egó na su ti vro.
Den pa’ na pas, den pa’ na pas
ópu s’ arési ki agapás.
De tha to válo énnia mu,
den skái i zacharénia mu.
|
