Κι εγώ που νόμιζα πως ήμουνα για σένα
αρχή και τέλος στη ζωή σου τη πικρή
πήρες φιλί από δυο χείλη που `ταν ξένα
κι έβαλες τέλος στη δική μου τη ζωή
Δεν πειράζει δεν πειράζει
ίσως φταίω ίσως φταις
κι αν με φάει το μαράζι
έτσι είναι τι τα θες
Κι αν με φάει το μαράζι
δεν πειράζει δεν πειράζει
Κι εγώ που νόμιζα πως τίποτα στον κόσμο
δε θα το κάνει να μου πει το γεια χαρά
ξάφνου αλλάζει και συνήθειες και δρόμο
και ας το ξέρω πως στο βάθος μ’ αγαπά
Δεν πειράζει δεν πειράζει
ίσως φταίω ίσως φταις
κι αν με φάει το μαράζι
έτσι είναι τι τα θες
Κι αν με φάει το μαράζι
δεν πειράζει δεν πειράζει
|
Ki egó pu nómiza pos ímuna gia séna
archí ke télos sti zoí su ti pikrí
píres filí apó dio chili pu `tan kséna
ki évales télos sti dikí mu ti zoí
Den pirázi den pirázi
ísos fteo ísos ftes
ki an me fái to marázi
étsi ine ti ta thes
Ki an me fái to marázi
den pirázi den pirázi
Ki egó pu nómiza pos típota ston kósmo
de tha to káni na mu pi to gia chará
ksáfnu allázi ke siníthies ke drómo
ke as to kséro pos sto váthos m’ agapá
Den pirázi den pirázi
ísos fteo ísos ftes
ki an me fái to marázi
étsi ine ti ta thes
Ki an me fái to marázi
den pirázi den pirázi
|