Φεύγουνε γρήγορα τα χρόνια τα καινούργια,
φτάνεις τριάντα κι έχεις ζήσει μια ζωή.
Νιώθεις την κούραση στα λόγια απ’ τα τραγούδια,
νιώθεις το άγχος να μαραίνει την ψυχή.
Μικρές διαδρομές του σήμερα στο χτες,
ολόκληρες ζωές σε σύνορα κλεισμένες.
Της μοίρας οι στροφές ντυθήκανε χαρές,
οι αλήθειες μας μικρές και σκονισμένες.
Τρέχουμε γρήγορα στα ίδια και στα ίδια,
βλέπεις το ψέμα να τυλίγει τις καρδιές.
Κρυφά μας στόλισαν με ψεύτικα στολίδια
και δεν ακούγονται του πόνου οι φωνές.
Μικρές διαδρομές του σήμερα στο χτες,
ολόκληρες ζωές σε σύνορα κλεισμένες.
Της μοίρας οι στροφές ντυθήκανε χαρές,
οι αλήθειες μας μικρές και σκονισμένες.
|
Fevgune grígora ta chrónia ta kenurgia,
ftánis triánta ki échis zísi mia zoí.
Nióthis tin kurasi sta lógia ap’ ta tragudia,
nióthis to ágchos na mareni tin psichí.
Mikrés diadromés tu símera sto chtes,
olóklires zoés se sínora klisménes.
Tis miras i strofés ntithíkane charés,
i alíthies mas mikrés ke skonisménes.
Tréchume grígora sta ídia ke sta ídia,
vlépis to pséma na tilígi tis kardiés.
Krifá mas stólisan me pseftika stolídia
ke den akugonte tu pónu i fonés.
Mikrés diadromés tu símera sto chtes,
olóklires zoés se sínora klisménes.
Tis miras i strofés ntithíkane charés,
i alíthies mas mikrés ke skonisménes.
|