|
Τώρα θα δεις τα χρώματα ν’ αλλάζουνε
Και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα
Άγγελοι σαν θνητοί θα σ’ αγκαλιάζουνε
Εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα
Τώρα θα πιω νερό απ’ το ποτήρι σου
Δικά σου θά’ ναι πια όσα δεν έχω
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
Κι ό,τι δεν άντεχα θα το αντέχω
Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο
Τζάμπα οικόπεδο σε παραλία
Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο
Και θα νικήσω δίχως πανοπλία
Τώρα θα δεις με της ψυχής τα υπόγεια
Τραπέζι με ψωμί, νερό και αλάτι
Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη
|
Tóra tha dis ta chrómata n’ allázune
Ke ta vuná na smígun éna-éna
Άngeli san thniti tha s’ agkaliázune
Echthri tha su milun agapiména
Tóra tha pio neró ap’ to potíri su
Diká su thá’ ne pia ósa den écho
Tha sprókso uranó sto parathíri su
Ki ó,ti den ántecha tha to antécho
Tóra tha piáso spíti ston parádiso
Tzába ikópedo se paralía
Tu érota tha válo to pukámiso
Ke tha nikíso díchos panoplía
Tóra tha dis me tis psichís ta ipógia
Trapézi me psomí, neró ke aláti
Tóra pu den ipárchune diódia
Pu péfti san zestí vrochí i agápi
|
