|
Δίπλα στη θάλασσα θα μείνω για να ανοίξω
έναν ορίζοντα στο βάθος της ψυχής
και μια φωτιά μέσα στο στήθος μου θα κλείσω
για να `χω ένα σημάδι επιστροφής
σε μιαν Ιθάκη που θα πρέπει να γυρίσω
μ’ ένα ταξίδι μιας ολόκληρης ζωής.
Τρομάζω την οργή του Ποσειδώνα
φοβάμαι των ανέμων το θυμό
κρυώνω μοναχός μες στο χειμώνα
μα σ’ αγαπώ κι έχω από κάπου να πιαστώ.
Ένα σεντόνι να κεντήσεις να το στρώσεις
όταν γυρίσω να ξαπλώσουμε μαζί.
Μ’ ένα σου βλέμμα ότι πέρασα να νιώσεις
να ημερέψει η αγριάδα στην ψυχή
Κι αν κοιμηθώ, την αγκαλιά σου να μου δώσεις
Μη με ρωτάς, δεν έχουν τέλος ούτε αρχή.
|
Dípla sti thálassa tha mino gia na anikso
énan orízonta sto váthos tis psichís
ke mia fotiá mésa sto stíthos mu tha kliso
gia na `cho éna simádi epistrofís
se mian Itháki pu tha prépi na giríso
m’ éna taksídi mias olókliris zoís.
Tromázo tin orgí tu Posidóna
fováme ton anémon to thimó
krióno monachós mes sto chimóna
ma s’ agapó ki écho apó kápu na piastó.
Έna sentóni na kentísis na to strósis
ótan giríso na ksaplósume mazí.
M’ éna su vlémma óti pérasa na niósis
na imerépsi i agriáda stin psichí
Ki an kimithó, tin agkaliá su na mu dósis
Mi me rotás, den échun télos ute archí.
|
