Βρέχει στη ψυχή μου πάλι
βρέχει δυνατά
άνεμος σκορπάει τις στιγμές
Ότι έχουμε περάσει
πίσω δε γυρνά
πάγωσαν στα χείλη οι προσευχές
Τίποτα δεν είναι όπως χθες
Δυνατά η δική μου καρδιά θα χτυπάει
Δυνατά άλλο λίγο η τρελή και θα σπάσει
Γιατί εσύ δε μου δίνεις ελπίδα καμιά
και μπορεί να ’σαι αλλού και να μ’ έχεις ξεχάσει
Πνίγω τον εγωϊσμό μου
έχω κουραστεί
ψάχνω στο άδειο σπίτι
να σε βρω
Είναι η μοναξιά θηρίο
είναι φυλακή
και να δραπετεύσω δεν μπορώ
Μόνος μου συνήθισα να ζω
Δυνατά η δική μου καρδιά θα χτυπάει
Δυνατά άλλο λίγο η τρελή και θα σπάσει
Γιατί εσύ δε μου δίνεις ελπίδα καμιά
και μπορεί να ’σαι αλλού και να μ ’έχεις ξεχάσει
|
Oréchi sti psichí mu páli
vréchi dinatá
ánemos skorpái tis stigmés
Όti échume perási
píso de girná
págosan sta chili i prosefchés
Típota den ine ópos chthes
Dinatá i dikí mu kardiá tha chtipái
Dinatá állo lígo i trelí ke tha spási
Giatí esí de mu dínis elpída kamiá
ke bori na ’se allu ke na m’ échis ksechási
Pnígo ton egoismó mu
écho kurasti
psáchno sto ádio spíti
na se vro
Ine i monaksiá thirío
ine filakí
ke na drapetefso den boró
Mónos mu siníthisa na zo
Dinatá i dikí mu kardiá tha chtipái
Dinatá állo lígo i trelí ke tha spási
Giatí esí de mu dínis elpída kamiá
ke bori na ’se allu ke na m ’échis ksechási
|