Μες στον κόσμο σε είδα
σα χαμένη ελπίδα και στάθηκα.
Κι ήταν όλα σαν ψέμα,
ξαφνικά μες το βλέμμα σου χάθηκα.
Μου μιλούσαν οι φίλοι
μα τα δυο σου τα χείλη με κράτησαν.
Δε μετρούσαν τα λόγια
γιατί εκεί τα ρολόγια σταμάτησαν.
Μπορεί ποτέ να μη σε ξαναδώ,
μπορεί απλά να έκανα ένα λάθος,
μα στην ψυχή μου έχω φυλάξει
ένα λεπτό
που κοιταζόμαστε
δυο άγνωστοι με πάθος!
Μες τον κόσμο γυρνούσες
και δειλά με κοιτούσες κατάματα.
Και δεν άντεχα άλλο
μα κρατιόμουν μη βάλω τα κλάματα.
Όλα μοιάζαν γραμμένα
όμως κάτι για σένα δε γνώριζα.
Είχα γίνει κομμάτια
και τα δυο σου τα μάτια ξεχώριζα
|
Mes ston kósmo se ida
sa chaméni elpída ke státhika.
Ki ítan óla san pséma,
ksafniká mes to vlémma su cháthika.
Mu milusan i fíli
ma ta dio su ta chili me krátisan.
De metrusan ta lógia
giatí eki ta rológia stamátisan.
Bori poté na mi se ksanadó,
bori aplá na ékana éna láthos,
ma stin psichí mu écho filáksi
éna leptó
pu kitazómaste
dio ágnosti me páthos!
Mes ton kósmo girnuses
ke dilá me kituses katámata.
Ke den ántecha állo
ma kratiómun mi válo ta klámata.
Όla miázan gramména
ómos káti gia séna de gnóriza.
Icha gini kommátia
ke ta dio su ta mátia ksechóriza
|