Δύσκολοι καιροί | Dískoli keri

Δύσκολοι καιροί, γι’ αυτό εύκολα όλα μοιάζουν
τι να λέμε τώρα, τι να λέμε τώρα

Ήλιος και βροχή, κι αγκαζέ στο πεζοδρόμι
κλέφτες κι αστυνόμοι, κλέφτες κι αστυνόμοι

Βάλε για το μάτι μία χάντρα
αφού θέλεις θαυμαστές
τα ιδανικά μας ψάχνουν γι’ άντρα
στο ‘χω πει χίλιες φορές

Ο έρωτας πονάει στην Πατάγια
κι εσύ κανείς ότι κλαις
να ‘ταν, λέει, τα φιλιά σου άγια
κι όλοι εμείς οι κολαστές
έξω απ’ την άβυσσο…

Άποροι καιροί, που τον πλούτο τους μοιράζουν
τι τα θέλεις τώρα, τι τα θέλεις τώρα

Γέροι ναυτικοί, έρωτες μου μετανάστες
πόθοι μου δυνάστες, πόθοι μου δυνάστες

Βάλε για το μάτι μία χάντρα
αφού θέλεις θαυμαστές
τα ιδανικά μας ψάχνουν γι’ άντρα
στο ‘χω πει χίλιες φορές

Dískoli keri, gi’ aftó efkola óla miázun
ti na léme tóra, ti na léme tóra

Ήlios ke vrochí, ki agkazé sto pezodrómi
kléftes ki astinómi, kléftes ki astinómi

Oále gia to máti mía chántra
afu thélis thafmastés
ta idaniká mas psáchnun gi’ ántra
sto ‘cho pi chílies forés

O érotas ponái stin Patágia
ki esí kanis óti kles
na ‘tan, léi, ta filiá su ágia
ki óli emis i kolastés
ékso ap’ tin ávisso…

Άpori keri, pu ton pluto tus mirázun
ti ta thélis tóra, ti ta thélis tóra

Geri naftiki, érotes mu metanástes
póthi mu dinástes, póthi mu dinástes

Oále gia to máti mía chántra
afu thélis thafmastés
ta idaniká mas psáchnun gi’ ántra
sto ‘cho pi chílies forés