Συννέφιασε η αγάπη μας
το δάκρυ μας βροχή
πικρό είχε τέλος τ’ όνειρο
με την χρυσή αρχή
Σαν ξένοι προσπεράσαμε
στου δρόμου τη γωνιά
λες κι η αγάπη έσβησε
με γόμα απ’ την καρδιά
Εφιάλτης ήταν τ’ όνειρο
με την χρυσή αρχή
ναυαγισμένους κι ορφανούς
μας βρήκες η αυγή
Οι δυο μας ότι ζήσαμε
μικρό και βιαστικό
σαν τρένα π’ ανταμώσαμε
για λίγο στο σταθμό
Τις ώρες που περάσαμε
τις πήρε η λησμονιά
σαν ξένοι προσπεράσαμε
στου δρόμου τη γωνιά
Η αγάπη μας τελείωσε
με πόνο στην ψυχή
αν ήξερα το τέλος μου
δε θα `κανα αρχή
Εφιάλτης ήταν τ’ όνειρο
με την χρυσή αρχή
ναυαγισμένους κι ορφανούς
μας βρήκες η αυγή
Οι δυο μας ότι ζήσαμε
μικρό και βιαστικό
σαν τρένα π’ ανταμώσαμε
για λίγο στο σταθμό
|
Sinnéfiase i agápi mas
to dákri mas vrochí
pikró iche télos t’ óniro
me tin chrisí archí
San kséni prosperásame
stu drómu ti goniá
les ki i agápi ésvise
me góma ap’ tin kardiá
Efiáltis ítan t’ óniro
me tin chrisí archí
nafagisménus ki orfanus
mas vríkes i avgí
I dio mas óti zísame
mikró ke viastikó
san tréna p’ antamósame
gia lígo sto stathmó
Tis óres pu perásame
tis píre i lismoniá
san kséni prosperásame
stu drómu ti goniá
I agápi mas teliose
me póno stin psichí
an íksera to télos mu
de tha `kana archí
Efiáltis ítan t’ óniro
me tin chrisí archí
nafagisménus ki orfanus
mas vríkes i avgí
I dio mas óti zísame
mikró ke viastikó
san tréna p’ antamósame
gia lígo sto stathmó
|