|
Έψαχνα κρυφά, μέσα μου ξανά,
στα μέρη που πηγαίναμε μαζί
πήγα ένα βράδυ,
ήσουνα εκεί, μόνος σου κι εσύ,
θυμήθηκα πως είμασταν μαζί,
μες στο σκοτάδι.
Γιατί όλα όσα ζήσαμε, δεν ήταν ένα ψέμα,
μα το σενάριο μιας ζωής, γράφτηκε από σένα,
ντράπηκα, να μη με δεις, να φεύγω μ’ ένα δάκρυ,
και σε μια ατέλειωτη στιγμή, σου γύρισα την πλάτη.
Έφυγα, κι άφησα από μένα ό,τι έμεινε για σένα
σ’ ένα δάκρυ μου,
έφυγα, κι έγινε η ζωή μου, μια σταγόνα απ’ την ψυχή μου,
και σε ξέχασα.
Πέρασα πολλά, έψαχνα συχνά,
μα πάλι συντροφιά μου η μοναξιά,
αυτό το βράδυ,
Γιατί όλα όσα ζήσαμε, δεν ήταν ένα ψέμα,
μα το σενάριο μιας ζωής, γράφτηκε από σένα,
ντράπηκα, να μη με δεις, να φεύγω μ’ ένα δάκρυ,
και σε μια ατέλειωτη στιγμή, σου γύρισα την πλάτη.
Έφυγα, κι άφησα από μένα ό,τι έμεινε για σένα
σ’ ένα δάκρυ μου,
έφυγα, κι έγινε η ζωή μου, μια σταγόνα απ’ την ψυχή μου,
και σε ξέχασα.
|
Έpsachna krifá, mésa mu ksaná,
sta méri pu pigename mazí
píga éna vrádi,
ísuna eki, mónos su ki esí,
thimíthika pos imastan mazí,
mes sto skotádi.
Giatí óla ósa zísame, den ítan éna pséma,
ma to senário mias zoís, gráftike apó séna,
ntrápika, na mi me dis, na fevgo m’ éna dákri,
ke se mia atélioti stigmí, su girisa tin pláti.
Έfiga, ki áfisa apó ména ó,ti émine gia séna
s’ éna dákri mu,
éfiga, ki égine i zoí mu, mia stagóna ap’ tin psichí mu,
ke se kséchasa.
Pérasa pollá, épsachna sichná,
ma páli sintrofiá mu i monaksiá,
aftó to vrádi,
Giatí óla ósa zísame, den ítan éna pséma,
ma to senário mias zoís, gráftike apó séna,
ntrápika, na mi me dis, na fevgo m’ éna dákri,
ke se mia atélioti stigmí, su girisa tin pláti.
Έfiga, ki áfisa apó ména ó,ti émine gia séna
s’ éna dákri mu,
éfiga, ki égine i zoí mu, mia stagóna ap’ tin psichí mu,
ke se kséchasa.
|
