Έφυγες, ακροβατώντας
πάνω στα νωπά σεντόνια του νεκρού μας έρωτα,
χάθηκες στη νύχτα,
έφυγες, αναπηδώντας είδα την εικόνα σου
να διαγράφεται μέσα σε πολλαπλούς καθρέφτες.
Προς Θεού, μην είν’ αλήθεια αυτό,
ας τύχει να `ναι όνειρο,
προς Θεού, βήματα, πόρτες και κλειδιά ηχούνε.
Έφυγες, χοροπηδώντας
πάνω στις χρυσές κλωστές του μαγικού σου κόσμου,
χάθηκες στη νύχτα,
έφυγες, αναπηδώντας είδα τη φιγούρα σου
να καθρεφτίζεται πάνω στα υγρά πλακάκια της πλατείας.
Προς Θεού, μην είν’ αλήθεια αυτό,
ας τύχει να `ναι όνειρο,
προς Θεού, βήματα, πόρτες και κλειδιά ηχούνε.
|
Έfiges, akrovatóntas
páno sta nopá sentónia tu nekru mas érota,
cháthikes sti níchta,
éfiges, anapidóntas ida tin ikóna su
na diagráfete mésa se pollaplus kathréftes.
Pros Theu, min in’ alíthia aftó,
as tíchi na `ne óniro,
pros Theu, vímata, pórtes ke klidiá ichune.
Έfiges, choropidóntas
páno stis chrisés klostés tu magiku su kósmu,
cháthikes sti níchta,
éfiges, anapidóntas ida ti figura su
na kathreftízete páno sta igrá plakákia tis platias.
Pros Theu, min in’ alíthia aftó,
as tíchi na `ne óniro,
pros Theu, vímata, pórtes ke klidiá ichune.
|